Dichtersduo Strijkplankpoëzie maken gevoelige onderwerpen bespreekbaar

De studenten bestuurskunde en rechten hebben elkaar gevonden in het dichten. Onlangs brachten zij hun eerste bundel uit: En nu echt? Met hun gedichten en optredens willen ze mannen helpen om over hun gevoel te praten. “We zijn vorig jaar begonnen met een huiskamer optreden en zijn nu al bezig met toeren. Mooi dat we dat mogen doen. Dat we mannen mogen bereiken”, zegt Alex.

De studenten hebben een gedeelde liefde voor poëzie, met ongeveer dezelfde inhoud. Bjorn en Alex schrijven al gedichten sinds hun respectievelijk dertiende en veertiende. Alex: “Het is voor ons een uitlaatklep om onze gevoelens te uiten. Ik vind het moeilijk om dat via muziek te doen. Wanneer ik het op papier zet, ben ik het ‘kwijt’ en hoeft niemand het te zien.”

Voor Bjorn geldt hetzelfde. “Ik heb op het Erasmus gezeten. Een leuke tijd, maar in de vriendengroep die ik had was er geen ruimte om over gevoel te praten. Mijn mentor, mevrouw Ten Heggeler, was de persoon op school bij wie ik dat wel kon. Zij heeft mij door mijn schoolperiode geholpen. En dan komt ze donderdag ook nog kijken. Hoe bijzonder.”

Bjorn studeerde eerst geneeskunde en zag veel studenten met psychische klachten. Hij maakte de switch naar bestuurskunde, verhuisde en ging dichten over de problemen die hij had gezien. Alex kwam via een goede vriendin in contact met Bjorn. Hun eerste optreden was voor huisgenoten. Bij gebrek aan een podium werd de strijkplank gepakt, waar de heren achter zijn gaan staan. “Want mannen kunnen net zo goed strijken als over hun gevoel praten: niet dus!” Bjorn vult aan: “Het optreden is voor ons ook een soort van therapie, om bepaalde mechanismes eruit te werken. En dat doe je niet met slechts een paar gedichten.”

Waarom mannen volgens Bjorn en Alex weinig praten over hun gevoelens? Alex: “Ze kroppen hun gevoelens op. Alle mannen hebben dit probleem en daarom is dit precies waarom we het doen. En we worden er zelf ook blijer van.” 

“Het is niet mannelijk om over je gevoel te praten. Een teken van zwakte. De druk van je omgeving kan dan klemmend zijn, en dan hou je dat waar je mee zit wel voor je. Dan leer je er nooit over te praten. Maar de gevoelens blijven ze wel houden en dan wordt het problematisch”, ligt Bjorn toe.

Voor hun gezamenlijke dichtbundel ‘En nu echt?’ hebben ze veel research gedaan. Zo vertelt Bjorn dat volgens de statistieken twee keer zoveel mannen uit het leven stappen, mede doordat ze niet over hun gevoelens praten. “Eenzaamheid is een onzichtbaar probleem. De last dat je alles in eentje moeten tillen. Maar het is niet erg om hulp te moeten vragen. Mannen hebben alleen een barrière om hun gevoel te uiten, ze kunnen de woorden niet vinden. Het is een onmacht die mannen hebben. Wij bieden met onze gedichten handvaten om die woorden te vinden over gevoel te praten.”

Een van de eerste exemplaren werd overhandigd aan koningin Maxima. “Ze vond onze boodschap dusdanig belangrijk, dat ze een bundel in ontvangst wilde nemen. Ze was echt aan het luisteren naar onze gedichten. En ze was zichtbaar geraakt. Haar zus is overleden aan suïcide, dus onze teksten kwamen bij haar wel binnen.”

En niet alleen bij de koningin. Alex en Bjorn hebben al veel mooie reacties ontvangen. Van vrouwen en mannen. “Het is een dichtbundel van ons samen. We horen dat mannen die ‘m lezen soms de bundel weg moeten leggen. Het is bedoeld dat wanneer je niet in de zaal zit, we toch iets kunnen geven”, zegt Alex. Volgens Bjorn is het opmerkelijk dat er toch veel vrouwen in de zaal zitten. “Die proberen hun man wel mee te slepen. Het maakt niet uit hoe ze komen, als ze er maar zitten. Vaak denken die mannen dat wij ze toch niet kunnen raken, maar vaak weten wij de gevoelige snaar wel te raken. Dan komen na de voorstelling toch de gesprekken.”