Sport & Vrijetijd
Henk Cordes neemt afscheid van scheidsrechterstoel bij Volley ’68
LOSSER - Na ruim dertig jaar actief te zijn geweest als scheidsrechter, nam Henk Cordes (81) afgelopen vrijdagavond afscheid van de scheidsrechterstoel bij Volley ’68 in Losser. Met een versierde stoel en een afscheidswedstrijd tussen Dames 4 en Dames 5 werd het een waardig afscheid van een lange en bijzondere carrière.
Henk begon zijn scheidsrechteravontuur in zijn veertiger jaren, toen hij vanuit Enschede naar Losser verhuisde voor werk. “Om in Losser te kunnen wonen, moest ik er een verbintenis hebben. Dat werd gelukkig mijn werk,” vertelt hij. “Ik besloot lid te worden van een sportvereniging.
Voetbal bleek fysiek te zwaar, dus kwam ik bij volleybal terecht, al wist ik weinig meer dan dat de bal rond was. Via een buurman, die scheidsrechterscoördinator was, ben ik erin gerold. Ik volgde een cursus en begon bij de jeugd, om iedere twee jaar een stapje hoger te gaan.”
Hoogtepunten en een wereldrecord
Henk floot niet alleen wedstrijden voor de vereniging, maar ook voor de bond, tot en met de eerste klasse. Een hoogtepunt? Het fluiten bij de poging om het wereldrecord volleybal te verbreken, georganiseerd door de Universiteit Twente voor het Glazen Huis destijds in Enschede. “Ze wilden het record van 90 uur naar 100 uur tillen en hadden ook ’s nachts scheidsrechters nodig. Dat doe je maar één keer in je leven! Het was fantastisch, en het record is gehaald – het staat zelfs in het Guinness Book of Records.”
Tijd om te stoppen
Op zijn 65e stopte Henk met fluiten voor de bond, maar bleef hij actief binnen de vereniging. Tot nu, want de jaren beginnen te tellen. “Als je geen plezier meer hebt, is het tijd om te stoppen. En op mijn leeftijd pas je niet meer op de bok, al had het fysiek nog wel gekund.” Na zijn officiële afscheid zal hij nog één keer fluiten tijdens het Oliebollenmix-toernooi eind december, en dan is het écht klaar.
Een verdiend afscheid
Vrijdagavond floot Henk zijn laatste wedstrijd, waarna hij met een toespraak en cadeautjes werd bedankt voor zijn jarenlange inzet. Met een lach blikt hij terug: “Het was geweldig, ik had het nooit willen missen.”
