Dubbel weekend De Veene Heren 1

Vrijdagavond in Zutphen

In een wedstrijd die begon als een feestje en eindigde als een horrorfilm zonder eindcredits, heeft De Veene H1 op pure wilskracht met 10-11 gewonnen van De IJsselmeeuwen H1. Er werd gescoord, gezweet, geschreeuwd en op het eind zelfs bijna gevlogen.
Patrick Freriksen opende alsof hij per goal z’n contributie terugverdient

De wedstrijd was nog maar net begonnen of Patrick Freriksen besloot dat hij z’n eigen doelpuntenbonus ging innen. Alsof hij per treffer korting kreeg op z’n zwemabonnement, schoot hij er binnen no-time drie binnen. Geen juichmoment of borstklopperij – gewoon dat gezicht van iemand die net een parkeerplek voor de deur heeft gevonden: tevreden, maar niet onder de indruk.

Ties Melis sloot aan met een genadeloze knal die zo strak was dat zelfs de bal even verbaasd leek. De Veene stond 1-4 voor en dacht even aan een ontspannen avondje. Spoiler: dat gebeurde niet.

Voorsprong? Ja - Rust? Nee

De tweede en derde periode waren chaotisch maar effectief. Er werd gescoord, verdedigd, gediscussieerd met de scheids en af en toe gewoon heel hard gezucht. Ties Melis bleef ijskoud doorknallen alsof hij een ingebouwde GPS op het doel had. En toen – uit het niets – kwam daar Peter Stegeman. Alsof hij terugdacht aan de tijd van leren ballen en stugge badmutsen, haalde hij ineens uit: een strakke bal recht in de kruising, binnenkant paal. Volgens de oude regels zelfs twee punten waard.

De Veene bleef nét steeds een stapje voor, terwijl De IJsselmeeuwen als een stel meeuwen op een frietje bleven duiken op iedere kans die ze kregen.

De laatste 20 seconden: Joost speelt The Floor is Lava op expert-niveau

Met nog 20 seconden op de klok en een krappe 10-11 voorsprong, vlogen de ballen alle kanten op. Toen gebeurde het: een hoge bal kwam richting het doel en Joost zag zijn moment. In een actie die het midden hield tussen een ninja-move en een natte versie van freerunning, klom hij half op twee tegenstanders om de bal uit de lucht te graaien. Het publiek hield z’n adem in. De scheids dacht even na. En floot… niet.
Bal klemvast. Tijd voorbij. Einde wedstrijd.
Tot de volgende!

De Veene H1 weet weer wat winnen is: 7-9

Zaterdag vroeg in de avond te Markelo. De sfeer in het zwembad was gespannen. Jasper en Danny verschenen aan de start. Geen invallers, maar legendarische hulplijn.

Periode 1 – Direct gas

De Hof dacht slim te zijn met een snelle goal, maar Benk Haarhuis had daar geen geduld voor en scoorde de gelijkmaker. En even later was het Danny Marsman die liet zien dat hij z’n zwembroek niet voor niks had aangetrokken: droge knal, 1-2. Coen pakte de eerste vijfmeter van de avond alsof hij z’n koffie morste en het weer wilde opvangen. Easy.

Periode 2 – De turbo gaat aan

Martine Krone en Patrick Freriksen knalden raak alsof het al ver in de wedstrijd was. Jasper Nijsink gooide zijn eerste erin, met chirurgische precisie. En toen: vijfmeter nummer twee voor de tegenpartij. Coen dook, redde, maar dit keer met z’n gezicht. Iedereen schrok, behalve Coen zelf. Die zwom gewoon verder alsof hij net een mug had weggeblazen.

Periode 3 – Pijn, zweet en water

Ties Melis prikte een cruciale binnen, maar de rest was overleven. Veel uitsluitingen, veel gepomp. De benen voelden alsof we in stroop zwommen, maar we hielden stand. Iedereen ging vol gas. Of nou ja, halfvol, want het gas was een beetje op.

Periode 4 – Jasper sluit ’t af

De Hof kwam nog wat dichterbij, maar toen was het weer Jasper-time. Alsof hij dacht: Zullen we deze gewoon even dichtgooien? Boem, 6-9. Strak en lekker beslissend. Danny had z’n goal al lang binnen en zwom de wedstrijd professioneel uit. Daarna was het vooral tegenhouden en de klok uitzitten.

Zaterdag 12 april spelen we onze kampioenswedstrijd om 19.45 uur in Almelo in het sportpark, Sluiskade Noordzijde 126.
Iedereen is welkom, tot dan!

Djuri-Martij Hemmers
Coach H1