ACHTER DE GERANIUMS…

Compliment

Het is eindelijk zover. Na maanden pak ik weer eens wat gereedschap uit de schuur om de tuin mee te lijf te gaan. De schoffel heeft de première. Mijn gevoel zegt, verstand heb ik er niet van, na zo’n lange winterslaap wil de grond wel een beetje losgepeuterd worden. Langzaamaan de aarde laten ontwaken door ‘m zachtjes te kietelen. Wie wil er niet zo wakker worden.

Terwijl ik bezig ben zie ik iets verderop in de straat twee dakdekkers aan het werk. Vrolijk in de prille lentezon. Op het busje dat zij bij zich hebben lees ik ‘Dakmanagement’. Onder het schoffelen mijmer ik wat. Dakmanagement… Afgelopen herfst heb ik een kapotte dakpan vervangen. Nu mag ik trots tegen mezelf zeggen dat ik in 2024 aan dakmanagement heb gedaan. Geeft toch veel meer cachet.

Nog beter gemutst ploeg  ik schoffelend voort. Ik kom wat achtergebleven herfstbladeren tegen. Tijd om de bladhark, de bezem, stoffer en blik van stal te halen. Die zijn na de depressieve wintermaanden ook wel toe aan wat frisse lucht. Ze staan al ongeduldig te wachten. Ik neurie onder het vegen Hans Dorrestijns aandoenlijke AardappelCantate, een terechte en oprechte knuffel voor de tuffel.

Met een voldaan gevoel zet ik, na zo’n anderhalf uur, de tuintools weer op hun plek. Mooi geweest voor vandaag. De dakmanagers zijn ook klaar met hun klus. Ik zwaai. Enthousiast zwaaien ze terug. “Sterk staaltje tuinmanagement!”, roepen ze in koor. Vier duimen omhoog. Daar doe je het voor.

Peters Pen