Algemeen
Stichting Rustpunt in twintig jaar naar zo’n zeshonderd Rustpunt-locaties in ons land
DINKELLAND - Je ziet ze op veel plaatsen het hele jaar door staan, de borden tussen twee eikenhouten palen en allemaal in dezelfde uitvoering met daarop de aanduiding ‘Rustpunt’. Ze staan er op veel plaatsen al jaren en er lijken er meer bij te komen dan te verdwijnen. Wie weet inmiddels niet waar dit ‘naambord’ naar verwijst? Simpel geformuleerd: naar locaties waar je tijdens je wandel- of fietstrip door een natuurrijke omgeving een pauze kunt inlassen.
Dat ‘natuurrijke’ is namelijk wel een voorwaarde. Een ‘voorwaarde’? Inderdaad, want alle locaties die worden aangeduid met borden, zoals hiervoor genoemd, zijn lid van de Stichting Rustpunt. Die geeft aan verantwoordelijk te zijn voor de ontwikkeling en het onderhoud van het Rustpuntennetwerk. Van een ‘netwerk’ kun je spreken, want in ons land waren er een paar jaar geleden al zo’n zeshonderd Rustpunten bij de stichting aangesloten. Op het grondgebied van de gemeente Dinkelland alleen al waren in het nu aflopende jaar ruim twintig locaties bij genoemde stichting aangesloten.
‘Een Rustpunt is een ontspanningsplaats voor recreanten, veelal ingericht bij een bestaande bebouwing in het buitengebied en vlakbij routestructuren’, aldus Wikipedia. Een Rustpunt moet voldoen aan een aantal voorwaarden, waaruit duidelijk blijkt dat het niet mag concurreren met horecabedrijven en bijvoorbeeld winkels. De stichting omschrijft die voorwaarden/criteria als volgt: ‘ .. de ligging van het Rustpunt moet aan een bewegwijzerde fiets- en wandelroute of het knooppunt van een netwerk zijn, de minimale afstand tot een horecaonderneming moet 2 kilometer zijn, er moet een toiletvoorziening aanwezig zijn - er mag geen bediend buitenterras aanwezig zijn en geen alcoholverkoop of verstrekking van maaltijden, bed&breakfast zijn wel toegestaan…’
Op veel Rustpunten kan men verder wel producten kopen die daar worden geproduceerd en aangezien veel van die Rustpunten op boerderij-erven zijn, zullen daar dan ook bijvoorbeeld boter, kaas, eieren, groente, bloemen, jam, pompoenen etc. te koop zijn. Die verkoop is toegestaan als erkend Rustpunt en dat ben je als je lid bent van de Stichting Rustpunt. Maar, zoals Anja Sligter al in 2010 in een artikel in de Volkskrant schreef: ‘Rustpunt voor wandelaars en fietsers moet wel sober blijven’. En Marloes Moor in 2018 in Het Parool: ‘Doodmoe van het fietsen? Pak een Rustpuntje mee’. Gewoon ‘effe’ aanwippen voor een rustmoment Zo moet het ook zijn en blijven. Wel geeft de stichting verder aan: ‘Op de meeste locaties kun je tevens een kijkje nemen op het erf zelf en iets opsteken over cultuurhistorie van het pand en de streek of over de passie van de bewoner zelf, of nog andere interessante zaken daar.’
Stichting Rustpunt met uniforme criteria
De essentie van even stoppen bij een (vaak boeren-)erf, waar iets wordt aangeboden dat daar wordt geproduceerd, is overigens ook de aanleiding tot het ontstaan van een Rustpunt geweest. Het initiatief daartoe is afkomstig van Fred Heemskerk van Heemskerk Advies- en Ontwikkelingsbureau in Bathmen. Hij startte in 2004 het eerste Rustpunt, nadat hij op zijn fietstochten door Salland regelmatig kraampjes en tafeltjes bij boerderijen zag, waarop meestal producten van die boerderijen te koop werden aangeboden. Hij dacht toen: zet er een paar stoelen bij en biedt de voorbijgangers bijvoorbeeld een kop koffie aan, dan verkoop je ook sneller je producten. Hij nam meteen het initiatief daartoe, het bleek een groot succes en de Rustpunten schoten als paddenstoelen uit de grond.
De erkende Rustpunten zijn dus herkenbaar aan de uniforme borden tussen twee eikenhouten palen. Hiervoor werd al gememoreerd: wil je zo’n door de Stichting Rustpunt erkende locatie realiseren dan moet je voldoen aan een aantal voorwaarden. Je krijgt vooraf een soort ‘sollicitatiegesprek’ en bezoek. Fred en Tineke van het sinds 2017 op hun Erve Meestersplaatsje geopende Rustpunt bij Breklenkamp: “Toen wij daartoe besloten kwam Fred Heemskerk hoogstpersoonlijk kijken of wij een Rustpunt konden openen. Of we aan de criteria voldeden. Dat deden we meer dan en zo zijn we hier begonnen.” Op een later moment meer over dit uniek gelegen en historierijke Rustpunt. Het is nu in dit winterseizoen gesloten, net als bijna alle Rustpunten. Wel blijft het inmiddels overbekende bord staan, maar het bordje ‘Open’ ontbreekt dan uiteraard. De Rustpunten zijn nu zelf enige maanden ‘in ruste’, die hebben nu zelf een ‘rustmoment’. Dat is namelijk de periode van begin oktober tot begin april. De periode, waarin immers overal de open buitenterrassen eveneens gesloten zijn.
Tekst: PBJ
