Meneer Hartman blaast 105(!) kaarsjes uit

“De oudste is een vrouw die hier ook nog op de Amanshoeve heeft gezeten. Zij zit nu in het bejaardentehuis is Weerselo”, vertelt Gerard. Het is tekenend voor de goede gezondheid waarin hij nog verkeert. Naast de scherpheid van geest, gaat het fysiek ook nog bijzonder goed; elke dag wandelt Gerard twee rondjes van in totaal 8 kilometer.

‘E’m achter ’n wal’

Gerardus Hendrikus Johannes Hartman werd op 7 januari 1920 geboren op een boerderij in Volthe. Gerard groeide op in een groot gezin van maar liefst vijftien kinderen. Een jongere broer en zus zijn ook nog in leven en komen nog op visite voor de verjaardag. Gerard groeide op in een hecht noaberschap waarin hij een mooie jeugd beleefde.

Maar dieptepunten waren er ook. “De oudste van de vijftien, onze zus Santje, was met een vriendin aan het schaatsen toen zij door het ijs zijn gezakt en zijn verdronken. En toen ik twintig was brak de oorlog uit, dat was ook een hele akelige tijd. Toen ben ik nog in dienst geweest, maar dat heeft maar vijf maanden geduurd.”

in het fraaie appartement van de Amanshoeve wordt Gerard vergezeld door zijn vrouw Agnes (92), die ook nog in goede fysieke gezondheid verkeert. Vroeger waren zij al noabers van elkaar. “We woonden een paar honderd meter uit elkaar. Gerard was een kameraad van mijn broer en ik was een vriendin van zijn zus. We gingen ook beiden naar de lagere school in Rossum. Maar we scheelden twaalf jaar, dus het huwelijk heeft nog even geduurd”, lacht Agnes.

“‘E’m achter ’n wal’, zei pa altijd wanneer ik naar Agnes ging”, vult Gerard aan. “Tot mijn veertigste heb ik op de boerderij gewoond. Toen zijn we getrouwd in de kerk van Rossum en voor de wet op het gemeentehuis in Weerselo. De kerk heb ik zo’n tachtig jaar geleden nog helpen bouwen nadat de oude kerk in Rossum was afgebroken omdat men bang was dat de Duitsers er in zouden gaan. Na ons huwelijk gingen we in Rossum wonen, dichtbij die kerk en de voetbalvelden.”

Met de vrachtwagen veel gezien

Uiteindelijk woonden Gerard en Agnes 63 jaar lang in de Oranjestraat, waar zij hun zoons Norbert, Clemens en Roland kregen. Inmiddels heeft het echtpaar ook negen kleinkinderen. Alle drie zoons zijn ze deze middag aanwezig, waarbij er gezellige herinneringen worden opgehaald. Zo vertellen de jongens dat ze vroeger regelmatig met pa mee mochten op de vrachtwagen, wat een feest was. Gerard werkte namelijk als vrachtwagenchauffeur voor groothandel Van der Lied uit Oldenzaal. Supermarkten en kruideniers uit de regio werden voorzien van producten. “Ik reed vooral graag in het Gelderse”, zegt Gerard.
Wanneer Gerard niet op de vrachtwagen zat was hij vaak buiten in de weer in de tuin. Vroeger op de boerderij in Volthe werkte hij graag met paarden. Een andere grote hobby was de jacht.  

Op naar de 110

Sinds 15 december 2023 zitten Gerard en Agnes in hun gezamenlijke appartement op de Amanshoeve. “Na 63 jaar aan de Oranjestraat was dat een hele verandering, maar het bevalt ons hier goed. De verzorging is perfect en we kunnen gaan lopen wanneer we willen.”

En lopen, dat doet Gerard nog graag. Vaak loop ik richting Ootmarsum om de molen en de oude melkfabriek te bekijken. Dat hebben ze prachtig opgeknapt! Dan ga ik even op het bankje zitten en loop weer terug. Zolang het niet regent kan ik nog genoeg wandelen. Maar ik ga niet naar het terras. Ik heb dan ook nooit een cent op tuk, dan ku’j ’t ok nig kwiet!”, lacht Gerard. “Dat zit er nog in van vroeger. Toen was het zuinig leven, maar wel mooi leven. Ik drink soms nog wel een advocaatje, maar dan zit er meer slagroom dan advocaat in!”

Lachend vertellen Gerards zoons dat hun vader de laatste jaren regelmatig de krant haalt vanwege zijn leeftijd. “Dat zal vanaf nu elk jaar wel gebeuren. En misschien wordt hij wel 110. Pa mankeert nog niets en hij heeft altijd gezegd dat hij 110 wil worden.”