Algemeen
Eerste klas 1953-1954 lagere school Albergen viert 70-jarig jubileum met reünie
‘Juffrouw Van der Wal weet nog meer van vroeger dan wijzelf’
FLERINGEN - Eens in de vier, vijf jaar komen klasgenoten van de eerste klas 1953-1954 van de lagere school in Albergen samen. Omdat het dit jaar 70 jaar geleden is, dat ze in de schoolbanken zaten, stond er zaterdagmiddag een speciale jubileumreünie op het programma. In Café-Restaurant De Molen zetten de oud-leerlingen één speciale gast in het zonnetje: juffrouw Marietje van der Wal. De 91-jarige dook samen met haar oud-leerlingen het verleden in om herinneringen op te halen.
Wanneer de ‘oude’ klas een plekje heeft gevonden neemt Frans Degger het woord en heet iedereen van harte welkom. “Tevens wil ik samen even stil staan bij onze oud-klasgenoten die ons zijn ontvallen”, zegt hij. “En bij hen die om gezondheidsredenen verstek moeten laten gaan.
48 leerlingen
Aansluitend richt hij zijn aandacht op juffrouw Van der Wal. “Jij hoort al zoveel jaren bij deze club, en wij bij die van jou, dat we je hiervoor graag willen bedanken”, zegt Degger en overhandigt haar een bos bloemen. Marietje geniet zichtbaar van de gezelligheid en lepelt anekdotes op alsof ze gisteren plaatsvonden.
20 Jaar jong was Marietje toen ze voor ’t eerst voor de klas stond in Albergen. Het had weinig gescheeld of ze was haar loopbaan begonnen in Losser. “Twee van mijn vriendinnen gingen daar aan de slag”, vertelt ze. “Zelf had ik er ook al een kamer, alles was geregeld. Maar mijn moeder wilde graag dat ik dichterbij huis kwam werken. Ik was immers ook al een tijdje weggeweest voor mijn studie aan de Kweekschool. Zo kwam ik in Albergen terecht waar ik gelijk 48 kinderen onder mijn hoede.”
Over op Twents
Daar had ze naar eigen zeggen de handen best vol aan. Maar het lukte juffrouw Van der Wal elk jaar weer om alle kinderen te leren lezen en schrijven. “Tegenwoordig beginnen kinderen op de kleuterschool. Die bestond destijds nog niet”, legt ze uit. “Rond het zesde levensjaar gingen ze naar de eerste klas. Ze konden nog niks. Ik deelde in het begin boekjes uit die ze vervolgens ondersteboven hielden. ‘Doe maar weer dicht’ zei ik dan.” Vervolgens las ik een verhaal voor, uiteraard in keurig ABN. Verwonderd keken ze me aan met een blik van ‘waar gaat dit over?’ Ze waren gewend om alleen maar Twents te spreken. Dus ging ik ook maar over op het Twents. En allemaal konden ze met Kerstmis dictees maken en rekenen. Het gaf zoveel voldoening, ik vond dat altijd het allermooiste. En de lol die ik had om de kinderen.
Een jongetje vroeg ik eens naar zijn naam. ‘Jantje’, antwoordde hij. Zijn achternaam wist ie niet. Een klasgenoot stak de vinger op en zei: ‘Ik weet het wel juffrouw. Hij is van Schepers Jan en Schepers Truus’. Soms moest ik me gewoon omdraaien voor de klas, dan stikte ik van het lachen. Ik heb er een fantastische tijd gehad.”
Voor één dag het ‘zoetste’ meisje van de klas
De groep is vereerd met het bezoek van Marietje aan de reünie. Haar scherpe geheugen verrast menigeen. “Juffrouw Van der Wal weet nog meer van vroeger dan wijzelf”, merkt Johan Borgerink op. Ook onderling delen de 25 aanwezige oud-klasgenoten herinneringen met elkaar. “Wat mij vooral is bijgebleven is het spelen op de speelplaats”, vertelt Christien Koerhuis-Scholte op Reimer. “En de schoolreisjes. We moesten een keer ons brood en drinken in netten bewaren tijdens de reis. Maar de fles gazeuse van Betsie knapte. De hele inhoud van de fles stroomde over mij heen. De hele dag was ik het ‘zoetste’ meisje van de klas.” Betsie Ulkeman-Ribbert staan vooral de ochtenden nog helder voor de geest. “Elke dag werd er een nieuwe letter aan het spijkerbord omgedraaid”, vertelt ze. “Een magisch moment, vond ik dat.”
Engelse Wals-rapport
Voor Betsie en Christien hield het contact niet op na de lagere school. “Uiteindelijk trouwden we met twee vrienden”, laat Christien weten. “We zien elkaar dus nog steeds.” Waar de klas unaniem minder gezellig aan terugdenkt is het vak catechismus. “Het stond bovenaan op het rapport”, memoreert Marietje. “Regelmatig kwam de pastoor langs om de kennis te controleren. En o wee als je er een onvoldoende voor had op je rapport.” “Praat me niet over rapporten”, schampert een klasgenoot spontaan. “Dat van mij was net de Engelse Wals: 1-2-3, 1-2-3.” Gelach klinkt door de zaal in Café-Restaurant de Molen. En dat gebeurde deze middag nog veel vaker.
Op de eerste foto ziet u 25 klasgenoten van de eerste klas lagere school Albergen 1953-1954 tijdens de reünie met juffrouw Van de Wal vooraan in het midden.
De tweede foto is een klassenfoto uit 1954.
