“Ik kan bijna niet geloven dat ik alweer veertig jaar predikant ben”

Hij vindt het belangrijk dat de actualiteit in zijn overdenkingen voorkomt. Ook is hij in de loop der jaren anders over dingen gaan denken. “Voor mij komt geloven neer op vertrouwen. Het gevoel dat je als het ware gedragen wordt. Er zijn zaken die ik voor waar aanneem. Zo geloof ik wel in de opstanding die we met Pasen vieren. Maar dat Jezus daadwerkelijk over water heeft gelopen, gaat er bij mij niet in. Daar denk ik dan over na. Een grote watermassa is iets wat in het Jodendom mensen angst aan jaagt, want daar kunnen demonen inzitten. Je moet het soms meer symbolisch bekijken, want op deze manier kan Jezus wel over water (grote angst) hebben gelopen.”

Gerco streeft er bij de voorbereiding van zijn kerkdiensten naar om de lezingen ook te lezen in de grondtalen; het Grieks, Hebreeuws en heel soms in het Aramees. Het is voor hem een hulpmiddel om de diepere lagen in de teksten te zien. “Vertalen is verraden. Als je een vertaling klakkeloos overneemt, kan je niet iedere nuance meenemen. Dit is voor mij een hulpmiddel om diepere lagen in de teksten te zien.”

Als kind groeide hij op in Musselkanaal en Ter Apel. Daar was hij vijf jaar lang als kind en jongere betrokken bij het Leger des Heils. Hij had plannen om heilsofficier te worden, maar gaandeweg begon hij zich er steeds minder thuis te voelen en ging terug naar de Nederlandse Hervormde Kerk. In Ter Apel was hij als jongere actief in de kerkelijke gemeente. Eind jaren ’70 was hij lid van de Kapelgemeente, die nodig toe was aan een nieuwe kerk. Hiervoor werd een fabriek, voor een groot deel door vrijwilligers, omgebouwd. Ook Gerco droeg zijn steentje bij door vooral veel sloopwerkzaamheden te verrichten.

“Daarnaast deed ik mee aan het jeugdwerk en hier ontstond de gedachte om predikant te worden. Dat was in mijn examenjaar en ik had me al ingeschreven voor de studie wis- en natuurkunde. De plannen wijzigden dus op het laatste moment en ik vertrok voor mijn studie naar Groningen. Bij studentenvereniging ‘Hendrik de Cock’ leerde ik mijn vrouw Dinie kennen. Zij was al vier jaar lid. Toen ik ‘tapper’ werd bij de vereniging stond zij al hoger in rang. In 1981 zijn we getrouwd en we hebben drie kinderen en inmiddels zeven kleinkinderen. Ons oudste kind heb ik gedoopt en alle kleinkinderen ook,” zegt hij met een lach. In zijn schooltijd fietste hij vaak 18 kilometer heen en 18 kilometer terug, wat ertoe heeft geleid dat hij het heerlijk vindt om nog steeds lekker door te trappen. Daar staat hij dan ook om bekend.

Als predikant werkte hij in Hall en Voorstonden, Wormer, Oostknollendam en Markenbinnen, Haren, Borne en tegenwoordig in Oldenzaal. “Het is wel heel bijzonder dat mijn 40-jarig ambtsjubileum en het 90-jarig bestaan van de Hofkerk precies op dezelfde dag vallen: allebei op 28 oktober. Zaterdag 26 oktober zijn er ook festiviteiten met betrekking tot het 90-jarig bestaan van de kerk. Het is dus een weekend vol feestelijkheden.”