Algemeen
Honderdjarige Truus Wolberink-Hagedoorn in het zonnetje gezet
GEESTEREN - Vorige week woensdag was het groot feest in verpleeghuis TMZ Erve Mensman in Geesteren. Medewerkers van het verpleeghuis hadden flink uitgepakt met de versieringen. Dit alles door het heugelijke feit dat Truus Wolberink-Hagedoorn de eerste bewoner is die de honderdjarige leeftijd heeft bereikt in het verpleeghuis. Voor de jarige was een heuse boog gemaakt met rode loper en er hingen overal ballonnen en slingers. Op haar kamer stond de tafel vol met kaarten en bloemen. Sinds november 2018 is ze bewoner op het verpleeghuis.
Speciaal bezoek
Het werd een drukke, indrukwekkende verjaardag voor Truus. De dag begon al vroeg bij de kapper. Daarna werden de jarige en de bewoners getrakteerd op koffie met gebak en in het middaguur is er geluncht met de kinderen en aanhang. Haar vier kinderen Gerard, Marjan, Jos en Huub hebben een tuinbank met inscriptie aangeboden aan TMZ Erve Mensman, als dank voor de goed zorg die Truus op het verpleeghuis heeft gekregen. De bank is geplaatst op het terras voor de gezamenlijke huiskamer op de afdeling.
Na de middag werd ze verrast door de waarnemend burgemeester Jon Hermans die haar namens de gemeente een bloementje aan bood. Truus haar reactie was: “Dat is mooi, doar heb ik d’r al veul van kreeg’n, mer ik ken die nig.” Daarna was het tijd voor koffie met een taart, aangeboden door TMZ Erve Mensman met daarop haar afbeelding. Het verjaardagsfeest werd in kleine kring nog even voortgezet.
Levensloop
Truus, is geboren op 28 juni 1923 aan de Vlierakkersweg te Langeveen, als derde kind in een gezin van tien kinderen; zes jongens en vier meisjes. Haar kinderjaren op de lagere school heeft ze als leuk en prettig ervaren, alhoewel het wel een armoedige tijd was. Vanwege haar jonge leeftijd mocht ze de laatste klas nog een jaar extra overdoen.
Haar jeugdjaren verliepen minder positief. In 1937, toen Truus 14 jaar was, overleden twee jongere broers van haar, de 9-jarige Bernard in juli en de 12-jarige Herman in oktober.
Een enorm verlies in het gezin Hagedoorn dat een diepe indruk op haar heeft gemaakt, een ervaring met veel impact op haar verdere levensweg. Zeg maar gerust een traumatische ervaring die je als kind maar alleen moest zien te verwerken. Van opvang of begeleiding was in die tijd nog geen sprake.
Op 17-jarige leeftijd, in 1940, begon de oorlog, opnieuw ellende in het vooruitzicht. Wonende zo dicht aan de grens hadden ze de oorlog al langere tijd zien aankomen. Het was een sobere tijd, alhoewel ze van de oorlog niet direct zoveel narigheid hebben meegemaakt. Ze werkte in die periode veel bij familie als hulp in de huishouding. En na de oorlog was haar jeugd voorbij.
Een nieuwe tijd
In 1947 begon ze bij ‘Bergman’/ Schröder in Geesteren als hulp in de huishouding, waar ze 7 jaar in dienst is geweest en met heel veel plezier heeft gewerkt, zoals ze vaak aangaf.
In deze periode leerde ze Jan Wolberink (Vrielman) uit deze buurt kennen, waarmee ze op 25 mei 1955 in het huwelijksbootje stapte en terechtkwam in een gezin met nog thuiswonende schoonzussen. Uit het huwelijk werden vier kinderen geboren. Er volgden nog zes kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Het was een periode van hard werken, in de huishouding, maar tevens ook samen met Jan op de boerderij.
Daarnaast hield ze van tuinieren en lezen, maar er was ook tijd voor gezelligheid in de familie en met buren en bekenden. Noaberschap had ze hoog in het vaandel staan.
Truus was een ondernemende vrouw, op 50-jarige leeftijd wist ze nog haar rijbewijs te halen, waaraan ze veel plezier beleefde.
Helaas kreeg ze op 70-jarige leeftijd in 1993 een ernstig auto ongeluk, maar met veel wilskracht is ze hier weer bovenop gekomen.
Alleen verder
Met het overlijden van haar man Jan op 1 april 1983 op 62-jarige leeftijd, kreeg ze opnieuw te maken met een grote tegenslag. Ook dit verlies wist ze goed te verwerken en ze pakte de draad van het leven weer op. Samen met zoon Gerard werd het werk op de boerderij voortgezet.
Vooral aan de gezellige kaartavonden met buren en vrienden in deze periode denkt ze met veel plezier terug. Aan het verenigingsleven als KBO, volksdansen en koersbal heeft ze veel plezier beleefd.
Ook ging ze graag op reis, vier keer is ze op bezoek geweest bij haar zus in Canada, twee keer werd Lourdes bezocht en op 90-jarige leeftijd heeft ze nog een reis ondernomen naar Rome met dochter Marjan, schoonzoon Richard en zoon Huub. Zelfs hebben ze samen de St. Pieter tot het hoogste punt beklommen.
Na het huwelijk van Gerard heeft ze jarenlang samengewoond in een apart woongedeelte van de boerderij met het zoon Huub. Mede dankzij hem heeft ze tot haar 95e levensjaar thuis kunnen blijven. Haar 95e verjaardag in 2018 heeft Truus nog thuis mogen vieren.
Voor het in aanbouw zijnde verpleeghuis TMZ Erve Mensman in de buurt was er in november 2018 een plekje voor haar beschikbaar. Hier geniet ze nu al een aantal jaren van hele goede zorg. De kinderen komen regelmatig op bezoek en geven aan dat ze een fantastische moeder hebben, trots op haar zijn en haar 100e verjaardag dan ook met dankbaarheid vieren.
Gelovig mens
Zoals de reizen naar Lourdes en Rome al aangaven, is Truus Wolberink een gelovig mens. Erg blij was ze dat er in haar naaste omgeving een Mariakapel werd gerealiseerd. Trots was ze dat ze samen met de buurvrouw de opening mocht verrichten. Vele bezoeken heeft ze nadien aan de kapel gebracht.
Afgelopen zondag werd in de Pancratiuskerk te Geesteren in een viering aandacht aan haar geschonken. Na afloop van deze viering werd door haar zoon Gerard achter in de kerk het bord onthuld waarop haar naam bij de 100-jarige parochianen is aangebracht.
Aansluitend werd er door muziekvereniging St. Ceacilia een serenade aan haar gebracht in de binnentuin van TMZ Erve Mensman in het bijzijn van personeel een medebewoners. ’s Middags was er een lunch met familie en genodigden in Zaal Kottink.
