Diamanten echtpaar Tijink-Koerhuis

Vanuit Salland via het klooster en Hotel van Blanken naar Denekamp

Henrika Antonia Petronella Maria Koerhuis werd op 14 augustus 1938 geboren in het Sallandse dorp Hoonhorst. Ze was het vierde kind van Johan en Riek Koerhuis sr. Het traditioneel Katholieke gezin bestond uit maar liefst veertien kinderen waarvan acht zussen en zes broers. “Het was een heel gezin, maar het was wel altijd mooi en gezellig”, blikt Riet terug. “Tot en met de lagere school bleef ik in Hoonhorst, toen ging ik naar de ULO in Zwolle en kwam ik intern bij de zusters in het klooster. Na de ULO ben ik bij een boer in Hoonhorst gaan werken voor 300 gulden per jaar inclusief kost en inwoning. Ik had familie die in Denekamp werkte en daar zochten ze nog iemand. Ik ben toen intern bij Hotel van Blanken gekomen waar ik 125 gulden per maand verdiende. Zoals veel mensen in die tijd uit Salland, Drenthe en Groningen, bleef ik in Twente wonen en werken.”

De wieg van Marinus Gerardus Tijink stond op 1 november 1937 in Denekamp. Het gezin van Marinus Tijink sr. en Marie Tijink bestond uit acht kinderen waarvan zes broers en twee zussen. “Ik was de derde. Mijn oudste broer komt uit een eerder huwelijk van mijn vader. Mijn vader was drie jaar getrouwd toen hij zijn vrouw al moest wegbrengen. Daarna is hij hertrouwd met mijn moeder. Uit zijn vorige huwelijk kwam een zoon die wij altijd als echte broer hebben beschouwd. Ik ben opgegroeid in de Prins Hendrikstraat, het ouderlijk huis staat er nog steeds. Na de lagere school ging ik de textiel in. Eerst naar de textielschool en toen aan het werk bij onder andere van Heek en co en Wisselink Textiel. Toen de textiel ter ziele ging ben ik naar Ootmarsum gegaan en in de kunststofindustrie gaan werken. Eerst bij de familie Tel en later bij Masterfoam waar ik tot aan mijn pensioen werkzaam was”, aldus Marinus.

In 1958 troffen Marinus en Riet elkaar bij Hotel van Blanken. “Riet maakte lange dagen bij Hotel van Blanken. Als het meezat kon ze om 22.00 uur of 22.30 even terrassen. Ik was een van de opgeschoten jongens die langskwam en haar zag zitten. We kregen een relatie en dat is uitgemond in zestig jaar samenwonen. Vijf jaar na onze ontmoeting gingen we trouwen in Salland. 13 mei 1963 voor de wet in Dalfsen en 25 mei was het kerkelijk huwelijk in de kerk van Lemelerveld. Daar werd het groots gevierd met een bruiloft. Met een gehuurd pak ben ik vanuit Enschede naar Raalte gereisd en door familie opgehaald. Een bus met de hele familie ging van hieruit naar Lemelerveld heen. Zelf hadden we geen vervoer terug, dus moesten we met bruiloftsgasten nog terug naar Denekamp”, vertelt Marinus enthousiast.

Duizenden gebreide truien en sokken aan de Volharding

Na het huwelijk trok het kersverse echtpaar in bij Marinus’ ouders omdat ze nog geen woning hadden. Een kleine twee jaar later was de bouw van hun huis aan de Thonies van der Borchstraat klaar. Daar kregen Marinus en Riet twee zoons en inmiddels hebben ze ook meerdere kleinkinderen. “Aan de Thonies van der Borchstraat hebben we een hele poos prettig gewoond. Toen wouden we kleiner wonen met z’n tweeën en konden we aan de Volharding terecht. Eerst hadden we voor tien jaar een bovenverdieping achterin de Volharding en inmiddels wonen we ruim twintig jaar aan de Volharding 1, een prachtige gelijkvloerse woning. We hadden ook onze hobby’s. Ik heb een tijd bij muziekgezelschap de Dinkelländer rondgelopen. Ze maakten voornamelijk Egerländer muziek en volksmuziek. Om de twee weken gingen ze wel ergens naartoe in noord of oost Nederland. Daar kwam veel regelwerk bij kijken, ik was daarbij met veel plezier een manusje van alles. Riet heeft altijd veel huishoudelijk werk gedaan en deed ook veel vrijwilligerswerk bij de gidsen in Noord Deurningen waar ze werkte als gidsenleidster”, vervolgt Marinus zijn verhaal. “Dat is wat nu de scouting is. Dat vond ik prachtige hobby die ik met alle liefde heb gedaan. En breien doe ik graag, vooral truien en sokken, heel Denekamp kan ermee lopen”, vult Riet aan. “Ze heeft wel duizenden truien gebreid”, lacht Marinus. “Voor ons huwelijksjubileum zijn we heerlijk uit eten geweest bij ’t Sterrebos met de kinderen en kleinkinderen. We zijn blij dat we met z’n beiden zestig jaar samen hebben mogen werken en wonen. Dat is niet iedereen gegund. We blijven hier mooi wonen zolang als het nog kan”, besluit het jubilerende echtpaar.